„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza, wydany po raz pierwszy w 1834 roku w Paryżu, to arcydzieło polszczyzny, epos narodowy, który stał się dla wielu pokoleń niewyczerpanym źródłem natchnień, fundamentem patriotycznych wzorów i przywołań pięknych, starodawnych szlacheckich tradycji. Można w nim, jak w wiecznie żywym zwierciadle, zobaczyć dawne gusta i obyczaje, stroje, zabawy i popularne potrawy, podziały stanowe, rytuały i sposoby rozumienia świata.
Prawdopodobnie pod koniec roku 1833 Autor donosił Klaudynie Potockiej, że kończy swoje najmłodsze dziecko, które najbardziej teraz lubi, a w lutym 1834 roku pisał do swego przyjaciela Antoniego Odyńca: „«Tadeusza» wczoraj skończyłem. Pieśni ogromnych dwanaście. Wiele marności, wiele też dobrego: będziesz czytał. Co tam najlepsze to obrazki z natury kreślone naszego kraju i naszych obyczajów domowych”.
Niniejsza edycja poematu z pięknymi ilustracjami Michała Elwiro Andriollego oparta została na wydaniu przygotowanym według rękopisu i pierwszych dwóch wydań (w tym korekty wykonanej przez samego Autora), opracowanym przez zespół naukowy kierowany przez prof. Konrada Górskiego dla Zakładu Naukowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.